The return of the legends
Zaterdag 10 december Achilles vs Pernix. The return of the legends. Zaterdag treedt zowel Achilles 1 als Achilles 2 in Ockenburgh aan tegen Pernix, we kijken allemaal uit naar de ontmoeting met de “oud”-Achilianen Mandy Muller, speelster Pernix2, en de trainer/coach van de Pernix 1, Eric den Dekker. Mandy en Eric hebben een behoorlijke tijd bij Achilles doorgebracht en het is altijd gezellig wanneer ze langskomen op ons veld en dat gebeurt gelukkig nog geregeld. Maar aanstaande zaterdag zijn ze voor één dag of beter gezegd twee wedstrijden onze tegenstander . Voor deze bijzondere gelegenheid leek het ons leuk om samen met hen terug te kijken, op hun periode bij Achilles en uiteraard een blik vooruit te werpen op de ontmoeting van aanstaande zaterdag, tegen hun “oude” club in het “hol van de leeuw”.
Mandy is al 23 jaar Achilles lid, ze kreeg het lidmaatschap als cadeau voor haar vierde verjaardag, de eerste bijna 20 jaar van haar lidmaatschap heeft ze ook als een leeuwin het Zwart-Wit van Achilles verdedigd. Ze doorliep alle standaard jeugdteams van de vereniging aan het Pomonaplein, waarop zij uitzicht had vanaf haar ouderlijk huis. De overgang van de A-junioren naar de Senioren was wel even wennen, maar vanaf seizoen 2009/2010 werd zij een vaste kracht in de hoofdmacht. Toeval of niet; dit was ook het seizoen dat Eric den Dekker trainer werd van de Achilles selectie.
Eric den Dekker kwam over van KVS, de club waar hij, net als Mandy al op jonge leeftijd in de welpen begon. Hij speelde ook in alle eerste jeugdteams maar dan wel op het allerhoogste niveau van Nederland. Dat hij talent had blijkt wel uit het feit dat hij al op 17-jarige leeftijd in KVS-1 kwam te spelen. Zes jaar na zijn debuut scheurde hij tijdens een wedstrijd in de Blinkerd, de thuishal van de club uit Scheveningen, zijn Achillespees: ”Ik kreeg wel heel de zaal stil maar leuk was het niet.” Dat bleek later helemaal want deze blessure maakte wel een heel abrupt einde aan zijn nog prille loopbaan als speler.
Blessures zijn ook Mandy niet onbekend, maar gelukkig lijkt zij na twee zware kruisbandblessures weer helemaal fit, maar zij miste daardoor wel veel wedstrijden. Mandy was binnen de vereniging altijd erg actief. Op 13-jarige leeftijd trainde zij al een jeugdploegje. Meer dan de helft van de A- en B-Junioren van Achilles die nu op het hoogste hoofklasse niveau actief zijn heeft zij één of meerdere jaren in de F en/of E onder haar hoede gehad. Op de vraag aan welke prestatie/team zij als trainster de mooiste herinnering heeft overgehouden, antwoord ze eerst nog politiek: “Ik wil geen enkel team tekort doen, want alles was leuk. Maar de F1 met o.a. Noa, Cino, Maaike en Pauline (nu allen B1) was wel heel fijn om mee te werken. Wat pikten die alles snel op! Het was ook leuk om het jaar daarna met ze door te gaan naar de E1. Van de huidige A1 heb ik Anne, Esmée, Benthe, Pepijn en Tobias vroeger getraind”
Net als Mandy, trainde Eric ook al op jonge leeftijd een KVS-ploegje: “De keuze op KVS was; trainen geven of wedstrijden fluiten en dat laatste zag ik echt niet zitten”. Na zijn blessure, toen bleek dat korfballen op hoog niveau er voor hem niet meer in zat en hij (nog) veel te fanatiek bleek voor het spelen op een lager niveau, besloot hij zich te gaan richten op het trainerschap. Dat was voor hem ook geen vreemde stap: “Mijn vader was in mijn begin jaren altijd mijn trainer. Dat voorbeeld nam ik graag over.” Hij was trainer/coach van achtereenvolgens de C1, B1, A1, KVS2 en zo door als assistent- coach van KVS1. Als trainer heeft hij diverse NK's gehaald en gewonnen: “ Mooie ervaringen die ik als speler niet heb kunnen meemaken. Een andere bijzondere ervaring was het mogen afmaken van de laatste periode van het seizoen bij KVS in de Korfbal League, na vertrek van de toenmalige coach.” In het seizoen 2008/2009 werd hij bij Achilles aangesteld als coach van de A1, waarom hij voor Achilles koos: “ Ik wilde eigenlijk niet of nooit weggaan bij KVS maar ben door Frits Broers overgehaald naar de club waar ik toch al vaak op zondag kwam door mijn vrouw Thirza.” Na één seizoen de A1 gedaan te hebben werd Eric trainer bij de selectie van Achilles.
Vanaf dit moment delen Eric en Mandy Lief en Leed met elkaar, ja op Korbalgebied bedoel ik Thirza. Promoties en degradaties, ja geloof zelfs de dubbel op beide gebieden. Mandy ’s laatste seizoen bij Achilles, was die van 2012/2013 vanwege nieuwe baan/studie en de daaraan verbonden verhuizing naar 020, was blijven spelen voor Achilles niet echt een optie meer. Ze besloot om bij Oranje Nassau in Amstelveen te gaan spelen. Ze had het er wel naar haar zin, maar miste daar toch een stukje fanatisme. Zodoende maakt Mandy al na één jaar de transfer naar het Leidse Pernix. Na zes jaar Achilles, waarvan vijf bij de selectie met als resultaat promotie van de derde naar de eerste klasse, besluit ook Eric om Achilles te verlaten. Ook hij maakt de overstap naar Leiden, we zijn er nog ontzet van. Zo wordt Mandy in haar tweede seizoen Pernix weer herenigd met haar oud-trainer van Achilles.
Hierna vertellen Mandy en Eric: Hoe zij hun Achilles periode hebben beleefd, wat zij van elkaar vinden en wat zij verwachten van de aanstaande ontmoeting met hun oude club.
Mandy
Wat zijn je hoogte- en dieptepunten als speelster bij Achilles, je blessures daar gelaten?
De dubbel met Achilles 1 was heel bijzonder. En dan zeker het kampioenschap op het veld waarbij we het in eerste instantie lieten liggen maar uiteindelijk na 2 extra wedstrijden toch de titel nog konden pakken. Maar ook het seizoen daarna met als slot de handhavingswedstrijd op neutraal terrein bij Fortuna, dit was tevens mijn afscheidswedstrijd.
De minpunten waren toch wel de dubbel qua degradatie (het seizoen voor we de kampioensdubbel pakten) en mijn twee kruisbandblessures waardoor ik 4 seizoenen achter elkaar maar weinig gespeeld heb.
Hoe bevalt het bij Pernix en zijn er grote verschillen tussen Pernix en Achilles?
Het bevalt heel goed. Ik ben in een hele leuke groep terecht gekomen waarin iedereen je meteen opneemt. Ik denk dat veel korfbalverenigingen wel op elkaar lijken qua sfeer en gezelligheid. Al is de muziek bij Pernix niet te vergelijken met die van Achilles haha. Het verschil wat ik zie is de instelling en inzet op de trainingen, maar dat kan ik alleen vergelijken met toen ik wegging bij Achilles, dus ik weet niet hoe dat nu is.
Wat vind je van Eric als trainer?
Eric heeft veel korfbal kennis en ook leuke trainingen. Ondanks dat ik zijn trainingen al kende van Achilles, ga ik nog steeds met plezier naar de training.
Hoe vind je het om zaterdag tegen Achilles 2 te spelen, zitten er oude teamgenoten in de Achilles selectie?
Bijzonder maar ook spannend. Kijk er wel al een tijdje naar uit en hoop ook dat ik speel natuurlijk. Dat het tegen Frank (red: Frank Baars coach Achilles 2 en neef van Mandy) is maakt het nog leuker. We hebben nu eigenlijk wekelijks al even contact over tegenstanders, maar aankomende week zullen we allebei weinig loslaten denk ik haha!
Vanuit de selectie heb ik alleen met Michael samengespeeld, maar die kom ik niet tegen want die zit in het eerste toch. Wel heb ik Julia vroeger training gegeven en ook samen met haar trainen gegeven. Wel bijzonder om dan nu tegen elkaar te staan in het veld.
Ga je juichen als je tegen Achilles scoort of kunnen we afspreken dat je niet scoort zaterdag?
Ik ben nooit iemand geweest die heel uitbundig juicht, dus dat zal deze wedstrijd ook niet anders zijn.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik kijk uit naar weer eens een ouderwets dagje Ock. Weer een keertje naar de B1 kijken en voor het eerst naar de A1. Hopelijk pakken zij de eerste punten in de kraker tegen KCC. Maar daarna ben ik even twee uur volledig voor het ‘oranje zwart wit’. Om hopelijk na de wedstrijden gezellig een drankje te kunnen doen met heel wat bekenden ☺
Eric
Wat staat je het meest bij van je lange periode bij Achilles, en wat waren de diepte- en hoogtepunten?
Ik weet nog heel goed dat ik heel veel in een keer wilde veranderen. Maar door spelers en speelsters terecht werd gewezen op dat het te snel ging. Daardoor moest ik ook weer terug naar de basis en zo stap voor stap te werk gaan. Voor mij was dat ook wel weer erg leuk. Want vanuit het hoogste niveau waar het zo om kleine details draait weer puur met korfbal bezig te zijn is heerlijk. Dieptepunten waren er genoeg. Maar het feit dat we een heel seizoen met 10 man een selectie vormde was wel heel raar mee te maken. De gezonde druk van een 2e team was er gewoon niet. Hoogtepunten waren er ook genoeg. Voor mij persoonlijk het kampioenschap in de zaal in het jaar dat mijn vader overleed deed mij heel veel. Juist ook omdat Achilles als club er zo voor mij heeft gestaan en de warmte van de mensen mij erg veel steun hebben gegeven. En natuurlijk het kampioenschap met mijn maatje Dennis in mijn laatste jaar aan mijn zijde. 4 handen op 2 grote buiken. Geweldig laatste jaar gehad!
Waarom koos je voor Pernix en wat zijn tot nu toe je diepte- en hoogtepunten, of is het daar nog te vroeg voor?
Ik koos voor Pernix om een aantal redenen. De uitdaging weer met schotklok te gaan spelen en de potentie die ik in de groep zag. De complete groep. Een gezonde grote selectie. Dat waren 2 voorwaarden die ik aan mijzelf had opgelegd. Daarnaast gaf de sfeer op de vereniging de doorslag. Zo ken ik het vanuit mijn tijd bij KVS en bij Achilles. Het familiaire. De gezelligheid. De warmte. Het plezier. Daar begint alles mee.
- Hoogtepunten; alleen maar tot nu toe.
- Dieptepunten; nog geen. Of.. het moet wakker worden zijn op 4 oktober in Leiden...
Je staat, na vier rondes, met Pernix 1 op de eerste plek en Pernix is nog de enige ploeg zonder puntverlies met maar liefst 121 goals. Wie zie jij als grootste concurrent in de strijd om het zaalkampioenschap in de overgangsklasse?
We scoren er lekker op los en dat is mooi natuurlijk. Ik moet je eerlijk zeggen dat als elke zondag de man van het Leids Dagblad mij aan de lijn krijgt hij standaard vraagt naar het score verloop en de doelpunten makers. Maar ik het nooit weet. Het gaat mij om de manier waarop en niet om wie ze maakt.
Wij zijn helemaal niet bezig met het kampioenschap. Wij spelen wedstrijd voor wedstrijd. Aanval na aanval. Goal na goal.
En onze grootste concurrent: Pernix 1.
Je hebt nu al heel wat jaren Mandy onder je hoede, wat vind jij van Mandy als korfbal speelster?
Ja, leuk hoe we zo weer samenwerken. Mandy ken ik nu natuurlijk al heel wat jaartjes en mooi om te zien is hoe ze altijd zichzelf weet aan te passen aan een team. Ze is inmiddels een ervaren kracht in ons team/selectie en weet hoe het werkt. Ze is een stille maar oh zo belangrijke kracht. Ze is een verbindingsspeler die altijd op de juiste plek staat en de balans in een vak weet te houden. Ze scoort steeds meer mee en heeft zeker op het veld in de overgangsklasse laten zien hoe belangrijk ze is. Ze mag zich van mij nog meer met het team bemoeien.
Wat verwacht van de wedstrijd tegen Achilles 1 a.s. zaterdag en klopt het dat Sven Kuipers geschorst is?
Achilles heeft duidelijk even moeten wennen maar leren elke week meer en meer. Ik zie de beelden. Kijk altijd even naar Achilles natuurlijk. Ik zie ze nog genoeg punten gaan pakken als de machine gaat draaien. Maar niet deze zaterdag. Al kan het wel eens een heet wedstrijdje worden zonder Sven inderdaad.
Voor jou en Mandy een wel speciale zaterdag, toch?
Ja natuurlijk. Zo lang bij een mooie club als Achilles rondlopen en er zoveel vrienden hebben gemaakt. Natuurlijk is dat speciaal.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik kijk er naar uit iedereen weer te zien en ben nu al benieuwd waar Ab mee uit de hoek komt om ons op scherp te zetten met zijn praatje!
Graag wil ik Mandy en Eric bedanken voor dit interview en veel succes wensen volgende week zaterdag in de laatste speelronde van dit kalender jaar tegen hekkensluiter Tilburg 1 en koploper RWA-2, maar aanstaande zaterdag ben ik bang dat ik toch de teams van Robér en Frank nog net effe iets harder dan anders ga aanmoedigen!
Natuurlijk snap ik ook wel dat het met name voor het eerste een hele zware opgave wordt, maar dat is scorebord journalistiek, je weet immers maar nooit “Hoe een zwart-witte koe een oranje haas vangt”.
De uitslag staat nog niet vast maar wat wel zeker is, is dat we na de wedstrijd gezellig een biertje gaan drinken in de Vlonder. Mocht Pernix 1 de punten onverhoopt aan Achilles laten, dan moet ik één ieder wel waarschuwen: Ga op weg naar de Achilles kantine niet naast Eric fietsen, bier drinken en wielrennen zijn dan wel zijn grootste hobby’s , verliezen is dat zeker niet.
Speciaal voor Eric omdat spelen met de schotklok één van de redenen was dat hij voor Pernix koos, is er zaterdag in de Vlonder na 01:00 uur nog:
TWEE KEER 25 MINUTEN ZUIVERE DRINKTIJD MAAR WEL MET SLOKKLOK!
Simon Pot
| Datum | 08-12-2016 23:57 |
|---|---|
| Tags | Competitie |