De gure waarheid
hoofdartikel
Door Leon van Dam - ‘Je krijgt er zoveel voor terug.’ ‘Zo heb je tenminste nog wat aan je dag.’ ‘Als de kinderen het maar naar hun zin hebben.’ De clichés van de ouders vliegen om je oren. Je moet wat roepen om een positief gevoel af te dwingen als je op zaterdagochtend om 9:00 uur bij een uitwedstijd staat waarvoor je om 07:30 voor het veld moest verzamelen. Als je geluk hebt sta je bij Die Haghe of anders bij VEO. Dan is ook nog eens de zomer voorbij en de kans op regen en wind is groter dan de kans op een waterig zonnetje wat nog iets verwarmt.
En dan zijn er nog de trainingen. Twee keer in de week haasten met eten, want de training begint om 18:00 uur. De volgende dag moeite met naar school gaan, want de training was toch wel erg zwaar en na de training moest er natuurlijk nog het toetje gegeten worden. Het leven van een korfbalouder eind jaren 80 viel niet altijd mee.
Ruim 30 jaar later is de tweede golf aangebroken, ik ben nu zélf korfbalouder.
Naast korfbalouder ben ik ook nog steeds speler en vorige week waren de uitslagen in beide poules dusdanig gunstig, dat er afgelopen weekend een korfbalouder-en-zoon-dubbelkampioenschap lonkte.
Om dit unicum te verwezenlijken moest de F1 afgelopen woensdagmiddag in een inhaalwedstrijd afrekenen met Nieuwerkerk. De kleine Nieuwerkerkers stonden met nog twee wedstrijden op het programma één punt voor. Verliezen zou dus betekenen dat het kampioenschap op de verkeerde dag en door de verkeerde ploeg op het Pomonaplein gevierd zou worden. Helaas kwamen de kleine Achilles Tijgers niet in hun gebruikelijke spel en het korfbalouder-en-zoon-dubbelkampioenschap stierf een stille dood op het gure en zompige kunstgrasveld.
Een uitwedstrijd in en tegen Maassluis moest zaterdag het (gedeelde) kampioenschap van het 7e opleveren en de zure nasmaak van het verlies van de F1 ietwat neutraliseren. Tijdens de reis naar Maassluis leek het erop dat de Maassluizen opengezet werden boven ons. De hoeveelheid water die naar beneden kwam deed ons hopen dat onze tegenstander geen Achilliaans kunstgrasveld had en de wedstrijd dus gewoon door kon gaan.
Aangekomen op het veld, waanden we ons in een kampioenschapssfeer. In de jaren 80. In Oost-Europa. Troosteloze continue regen, gure temperatuur, een vervallen luifel zonder afdak en een ondergelopen betonnen handbalveld tekende de arena waar de grote Achilles Tijgers moesten strijden. Maassluis bleek niet in een socialistische stemming en wilde hun kampioenschap niet delen. Er ontstond een Rocky IV scenario, waarbij het 7e vanuit bijna verslagen positie zich terug knokte. Het 7e kwam op voorsprong en in gedachte hoorden we ‘Eye of the Tiger’ spelen. Het werd gelijk. Wie zou de held zijn? Wie zou de zonnestaal zijn die de zondevloed zou doen keren? Het werd…. Maassluis…
‘Maar kampioen worden zonder dat je kan pilsen is toch armoe’ ‘In de zaal en 2e helft veld nieuwe kansen op het korfbalouder-en-zoon-dubbelkampioenschap’ Je moet wat roepen om een positief gevoel af te dwingen…
Positief zijn en blijven, laten we dat de komende periode gewoon doen. Plassen zorgen niet alleen voor afgekeurde wedstrijden, maar je kan er ook leuk als (een) kind in stampen. Laten we met zijn allen de zonneschijn zijn na alle regen.
Leon
| Datum | 13-10-2020 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |