Dag wantrouwen
hoofdartikel
Afgelopen vrijdag was wellicht een niet al te beste dag voor de heer Zuckerberg. Zijn bedrijf, Meta, Facebook, kelderde in één dag met maar liefst 25%. Die dag verdampte er ongeveer $230.000.000.000 aan “waarde” van dit bedrijf: “Poef”. Het was blijkbaar de grootste daling ooit in één dag voor een bedrijf op de Amerikaans beurs. De reden: voor het eerst nam het aantal gebruikers een klein beetje af én de advertentie-inkomsten liepen terug. Deze waardedaling was aanzienlijk, maar het aantal mensen op de wereld dat, ondanks die daling, gewoon nog gebruik bleef maken van deze Sociale Media, bleef eigenlijk vooral aanzienlijk ongewijzigd.
Ik dacht ineens, wat zou er gebeuren als 25% van de mensen wel ineens geen gebruik meer gingen maken van deze platforms? Geen Facebook, geen “Insta”, geen Twitter, geen TikTok? Zouden mensen elkaar weer meer echt gaan ontmoeten of zal dat niet veel uitmaken? Zou je elkaar weer meer gaan bellen en vragen “hoe gaat het met je?” of: “wat heb jij dit weekend allemaal gedaan?”. Zouden jongvolwassen minder snel een burn-out krijgen, omdat ze zich niet constant kunnen spiegelen aan al die anderen die blijkbaar zo’n ongelooflijk fantastisch leven hebben? Of zou het vooral onhandig zijn en je dan ineens een paar verjaardagen gaan vergeten?
Zou 25% minder scrollen door timelines, zorgen voor minder polarisatie? Of valt de polarisatie eigenlijk wel mee en zijn we die algoritmes best de baas? Zou het wantrouwen dan minder worden? Of kan nu met deze technologie juist eindelijk de onderste steen boven komen?
Eigenlijk weet ik het niet. Wat ik wel voel en merk (en ik verwacht jij lezer ook) is dat deze periode een behoorlijke inspanning vergt, voor iedereen. Ongeacht hoe je erin staat, hoe je situatie thuis is, wat je mening of je overtuiging ook is en wat je ervaringen ook zijn geweest. Ik vind het pittig.
Wat ik ook weet is dat het korfballen weer gaat beginnen. Dat geeft me een zucht van opluchting. Hopelijk muteert en verspreidt het virus zich netjes verder uit de boeken, zoals het nu al aan het doen is. En dat daardoor welk pakket van maatregelen dan ook, zo snel mogelijk kan verdampen. Maar dan niet met 25%, maar voor de volle 100%. En dat daarmee het gedoe, de spanning en de onvrede, ook voorbijgaat. Dat het heelt. Gewoon weer naar het veld. Samen. Met elkaar.
Ik doe mijn ogen dicht en ik hoor het fluitje al. Elke Achilliaan kent die melange van geluiden wel, als je het veld bijna op komt, net halverwege de poort bent. Dat geluid dat je er nog niet bent, maar wel al hoort wat er daar is. Het geroezemoes van jong en oud, van gekwebbel, gegiechel, gejuich, meerdere wedstrijden in bedrijf, een bal die gevangen wordt, een bal tegen een korf, dat specifieke metalen geluid die de paal dan maakt. Een “oeh” en “ahh”. En dan op het veld, een hand, een schouderklop, een kop koffie of een pilsje. Een glimlach, een “hee hoe is het!”. Elkaar in de ogen kijken. Zonder gedoe, zonder afstand, zonder een vinkje of een bewijs van wat dan ook. Je bent er, dát is bewijs genoeg.
25% minder Sociale Media, ik weet niet echt wat het uit zou gaan maken. Ik weet ook niet of Zuckerburg spanning voelde toen hij 29 miljard aan eigen vermogen doorgetrokken zag. 100% weer met elkaar zijn, zonder gedoe, ik kan wel invoelen wat dat met een mens kan doen.
In ieder geval voel ik wat dat met mij doet.
Hallo, vertrouwen.
Vincent Wiekenkamp
| Datum | 08-02-2022 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |