HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

De paasgedachte ging door m’n hoofd. Immers, ik was aan de beurt en moest iets verzinnen. Als atheïst weet ik nog net dat het paasverhaal gaat over de wederopstanding van Jezus. Ik lees ook dat Pasen feitelijk de toegang is tot een nieuw en eeuwig leven. Als ik dat verhaal eens op het verhaal van Achilles ga leggen, dacht ik.

Het eeuwige leven zullen we als club waarschijnlijk niet hebben, maar voorlopig hebben we nog wel even lijkt mij. Van een nieuw leven kun je wellicht wel spreken. De verf van ons nieuwe onderkomen is net droog, we zijn 100 jaar succesvol, we spelen overgangsklasse en ons ledenaantal is respectabel. Zo van een afstandje zijn we dus best een stabiele club met mooie waarden. Maar we hebben ook standaard problemen, zoals druk op ons kader. Het helpt waarschijnlijk niet als ik zeg dat dit probleem voor bijna elke sportvereniging geldt.

Dus we moeten ons vooral concentreren op onze eigen issues en deze trachten op te lossen. Tegelijkertijd merk ik dat die druk op het runnen van een club (zeker als er zo’n megaproject als een nieuwe accommodatie door een slang moet) ten koste gaat van de creatieve gedachte richting de toekomst. Veel kaderleden en bestuurders willen wel meer lange termijn denken en initiatieven ontplooien, maar ze komen er simpelweg niet aan toe en dan krijg je de veelgehoorde reflex: ”Laten we nou eerst even dit voor elkaar krijgen, voordat we in de toekomst gaan denken”. Overigens, een project zoals nieuwbouw dat had tien jaar geleden ook die blik in de toekomst nodig en dan zie je dat visie en toewijding je ergens brengt.

Het is dus meer het verhaal dat er gewoon te veel druk op de slang komt te staan als er meer water doorheen moet dan de slang kan hebben. Toch is het heel belangrijk om als bestuur verder vooruit te gaan kijken. Daar liggen de doelen, de kansen en ook moet je de bedreigingen onder ogen durven te zien. Het aantal sportclubs dat het niet meer weet te redden neemt zienderogen toe. De groten eten de kleintjes op en zit je eenmaal in die neerwaartse spiraal, dan is het tij bijna niet te keren. Die fase geeft veel onrust en frustratie. Bestuurders van verenigingen die er niet meer zijn, geven vaak aan dat ze veel te weinig met de toekomst bezig konden zijn. Ze zouden het anders doen nu, maar hun cluppie is ter ziele. Vaak is een laatste strohalm om te fuseren, maar dan is je met liefde opgebouwde identiteit inmiddels overboord. Ik vind overigens dat de samensmelting tussen Achilles en het vroegere Ready een voorbeeld is hoe het ook kan.

Achilles heeft het mijns inziens op veel vlakken beter voor elkaar in vergelijking met andere verenigingen. Vanuit dit best wel stabiele platform is dat tevens de springplank om nu meer grip op de toekomst te krijgen. Meer tijd vrijmaken voor de toekomst van Achilles (en zeker weten dat dat aanzuigende werking gaat geven) is essentieel. Blijven we rondjes rond onze kerk op het Pomonaplein draaien, dan zal ons verhaal op enig moment uitdoven. Zeker, we hebben een buurtfunctie en de buurt is belangrijk voor onze positie en aanwas, dus daar moeten we volle bak mee door, maar we moeten ook openstaan voor de toekomst en verder kijken dan de Mient en de Vlierboomstraat lang zijn. Een goed presterende club die de kansen pakt die anderen nog niet zagen heeft de beste papieren.

Om meer toe te komen aan het verhaal van de toekomst (wat mij betreft worden we toonaangevend op meerdere vlakken) moeten we denk ik wel een hardere knip gaan geven in de structuur zoals we die al jaren kennen. De knip moeten we zetten op de krijtlijn van alles wat het hier en nu is, dus zeg team operationeel en aan de andere zijde van de knip een team dat echt tijd aan de toekomst gaat besteden en antwoorden gaat formuleren op alles wat we willen borgen, zijn of worden.

En dat totdat het weer ingeslepen werkzaamheden zijn geworden die door team operationeel worden overgenomen. Ook het clubleven verlangt steeds meer lenigheid. Maak meer gebruik van de verschillende competenties die we allemaal hebben en zet Achillianen in op hun talenten en voorliefdes. Nu doen veel te veel Achillianen heel veel van A tot Z en dat wil je niet. Als je meer een
doener bent, dan wil je niet eindeloos praten/vergaderen. Als je meer een denker bent, dan moet de waan van de dag bij jou worden weggehouden, anders zal dat je creatieve mindset blokkeren en daar krijg je teleurgestelde mensen van.

We kunnen volgens mij nog veel meer dan een club worden als we fanatieker inzetten op het bundelen van specialismen. Dan krijg je meer expertise en grip op een doel of taak en blijft het voor iedereen langer leuk omdat we allemaal iets doen waar we een eerste natuur voor hebben. Nadeel van een expertise structuur is dat er een nog groter appèl op de onderlinge samenhang (doelen en afbakening van verantwoordelijkheden) wordt gedaan.

Maar als we meer blije Achillianen hebben, omdat ze allemaal doen waar ze goed in zijn, dan maken we een serieuze stap. De talenten die de samenhang tussen de expertise eenheden gaan bewaken komen dan ook wel bovendrijven. In mijn ideale wereld zijn dat bestuursleden en liggen de taken en verantwoordelijkheden voor de operatie en de invulling van de toekomst meer in de vereniging. Naast een aantal secretariële taken is het bestuur dan vooral bezig met stimuleren, faciliteren, controleren en blijft natuurlijk wel eindverantwoordelijk.

P.S.

Als ik dan toch aan het tikken ben: doe mij maar de Gaslaan i.p.v. die topsporthal waar we regelmatig niet welkom zijn.

Peter Frauenfelder

Datum	11-04-2023 11:00
Tags	Hoofdartikel