Truus
hoofdartikel
Ik heb onze prachtige nieuwe accommodatie nu bij verschillende gelegenheden bezocht. Steeds vraag ik me af wat we met al deze luxe en voorzieningen eigenlijk aan moeten om een levensvatbare te club blijven, en vooral, wat we moeten doen om verder te groeien en te ontwikkelen.
Als ik naar onze core business korfbal kijk ben ik daar, als we het over groeipotentie hebben, niet erg positief over. In de grote stad hebben korfbalclubs het moeilijk. In Den Haag zie ik eigenlijk alleen nog ten westen van de Loosduinsekade levensvatbaarheid voor korfbalclubs. En als je het over korfbalclubs in meervoud hebt (dus ALO, Dunas, Achilles), wordt het door de versnippering helemaal lastig om én voldoende leden te hebben én ook nog eens ambitie te hebben om op het één na hoogste niveau te spelen.
Daarnaast genereert korfbal nauwelijks meer publiciteit. In de grote dagbladen wordt alleen van de zaalfinale verslag gedaan. In de AD-Den Haag editie op maandag vind je nooit meer iets terug over de verrichtingen Achilles. Misschien bekijk ik het uit een te traditionele bril en is er op allerlei socials wel heel veel publiciteit, maar ik vrees van niet. Kortom, het is een groot risico als we onze accommodatie qua sportuitoefening alleen op de korfbalsport laten drijven. Zeker nu korfbal tot mijn grote ergernis voornamelijk binnen vier muren wordt bedreven en we alleen vlak voor de zomervakantie en erna nog even naar buiten gaan.
Met onze tennistak hebben we eigenlijk al een begin gemaakt van wat een omnivereniging zou kunnen zijn. Met onze sportzaal zijn er ook mogelijkheden voor teamsporten als volleybal en basketbal en daarnaast bijvoorbeeld tafeltennis en badminton. Maar dan zitten we nog alleen binnen. We hebben ook nog een veld naast onze kunstgras. Daar is genoeg ruimte om bijvoorbeeld een Multikooi te maken waar je kan voetballen, basketballen of hockeyen. En je zou er ook een speeltuin bij kunnen maken (die hadden we vroeger ook).
Zo kan de jeugd uit de buurt gebruik maken van onze accommodatie en kunnen ouders vanaf een bankje of ons terras toekijken en in ons clubhuis wat gebruiken.
Dit deed mij denken aan Truus. De vrouw die in de jaren zeventig door de gemeente op ons veld werd geposteerd om daar de jeugd te laten sporten. Zij zorgde dat wij spullen kregen (honkbalknuppels, houten tennisbats, lijnbalveldje, voetballen, doelpalen) om te sporten en te spelen. Na schooltijd was het er altijd een drukte van belang.
Misschien heeft Achilles een nieuwe Truus nodig die ons helpt om naast onze korfbalsport alternatieven te vinden voor het optimaal benutten en levensvatbaar houden van onze accommodatie.
Groeten,
Frits Broers
| Datum | 09-05-2023 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |