Toespraak op de JAV van voorzitter Vincent Wiekenkamp

Wout, Hans, Arthur, bestuur Achilles.jpeg hoofdartikel

Dank voor het vertrouwen, dank voor de wissel. Het (deels) nieuwe bestuur vindt het een eer om de rol over te nemen. De hamer komt in goede handen. Het is niet zo dat deze mastodonten geheel verdwijnen. Ze zullen hun (on-) gevraagd advies blijven uiten en inbrengen via de Raad van Ouderen. Of jongere ouderen of oudere jongeren. Ook al was dat niet gebeurd, dan nog hadden we echt nog advies gevraagd aan deze heren.


Hoofdartikel.PNGWant, wat hebben deze heren een prestatie geleverd. Voordat ik dan ook iets wil zeggen over “bestuursbeleid” (bewust vaag gekozen, overigens), wil ik even stilstaan bij deze drie heren hier aan tafel, afzwaaiend en al. 

Ten eerste Arthur. Arthur, ik heb het jubileumboek doorgespit (super handig trouwens hiervoor en ook, wat een prachtig boek, echt fantastisch! Bas en team wat een mooi werk). Je bent al lid sinds 20 maart 1991 met lidnummer 2112. De heer Bolder heeft zich na het lid worden vrij snel nuttig gemaakt en ingestapt in het bestuur. Startend in 1994 als commissaris KC/MC. In 2010 werd je voorzitter PRC en vanaf 2012 had je steady de secretarisrol te pakken. Inmiddels alweer 12 jaar. In totaal 16 jaar een bestuursfunctie. Ik wil inzoomen op de laatste periode. In de rol van secretaris.
Ik heb dat van dichtbij mogen aanschouwen en wat gaf de rol en vooral jouw invulling ervan, een vorm van heerlijk overzicht, rust en vertrouwen. Ik heb er nu bijna 5 jaar van mogen meemaken. Je bent zeer accuraat, altijd op tijd, nauwkeurig en de feitenkennis en statuutkennis (dit is geen echt woord geloof ik, maar Word hield me niet tegen) heb ik echt als ongeëvenaard ervaren. Rustig, uit het zicht, maar juist oplettend als het moest, daar waar het nodig was om “op het padje te blijven”. Arthur, je zwaait dan wel af, maar reken maar dat we echt nog wel een beroep op je gaan doen. Gewoon dat we leren het zelf te doen. Dank voor je tomeloze inzet. Om daar, naast deze woorden extra kracht bij te zetten, willen wij als nieuwe bestuur jou graag voordragen als Lid van Verdienste. Meer dan verdiend, wat ons betreft! Ik hoop en ga er vanuit dat de leden van de vergadering deze voordracht ook van harte willen ondersteunen.

Ten tweede: Wout en Hans. Ja, een beetje samen ja. De grap cq verwijzing naar Statler en Waldorf is natuurlijk gemakkelijk gemaakt. Maar dat is het dan ook wel, te gemakkelijk. Want, wat hebben deze beide heren een staat van dienst bij de club, in stevige rollen en stevige tijden, gehad. De coronaperiode, de nieuwe kantine, samensmelting en nog veel meer. Doorstaan, doorgaan en koers houden. En wat staat er toch een mooie club. Meer dan een club! Ik dwaal even af, maar misschien juist helemaal niet. Maar even, een 100-jarig bestaan, een geweldige kantine (Gerard en Chris en het team), een fantastisch jubileum (Fabian en team). Maar ook, 1, 2 en 3 in de Overgangsklasse. Wat een wedstrijden vorige week. In de bloedhitte. Wat een mooie selectie, goede staf (Marco, Teun, Frank, Bart, Bas, Daniëlle, Dionne en Joël, complimenten!) en goede cohesie. Het eerste, overigens is sinds BEP thuis in de gaslaan ongeslagen. Hulde! En dan ook weer een topfeest afgelopen week. Achilleswaardig, met Frans en Maya en Janneke in de muziek; met een literair schurend moment het “kutgedicht” van Jules (Peter, hulde!). Dit is voor mij Achilles, meer dan een club. Terug naar Wout en Hans.

Beginnend bij de palmares van Wout: indrukwekkend. Zijn eerste voorzitterschap dateert alweer van 1990 en duurde drie jaar. Toen was ik pas 12 en was de J1 nog geen landskampioen geweest. Daarna werd Wout nog een keer drie jaar voorzitter vanaf 1999, één jaar in 2007 en weer strak vanaf 2014. Inmiddels een totaal van 17 jaar. Stijf bovenaan. Wout, ik heb je van dichtbij meegemaakt. Een stoïcijnse voorzitter die écht van de hoed en de rand weet. En zich niet gek laat maken. Ik ben onder de indruk wat je gedaan hebt en hoe je dat gedaan hebt. Hoe je het roer vasthoudt ook in ingewikkelde tijden. Indrukwekkend. Ik heb het stokje of de hamer van je overgenomen, maar reken maar dat ik om je advies ga vragen. De Tips van Wout staan in mijn telefoon en dat worden er meer. Ik kan en zal deze voorzittersrol zelf doen en heb dat vertrouwen en die ervaring. Dit doe ik samen met Sten als krachtige vicevoorzitter met o zoveel kennis van de club en haar processen. En ik heb geen moment het gevoel dat ik er alleen voor sta. Uiteraard door het nieuwe bestuur en ook alle commissies: we doen het samen. Maar en juist ook doordat ik weet dat ik je adviezen ga krijgen én dat ik erom zal vragen. Dank voor je tomeloze inzet, Wout.

Dan de palmares van Hans. Jeetje Hans, ook jij hebt echt een enorme staat van dienst. Zeven jaar voorzitter van de club. In de periode van 2002 tot en met 2006 en een extra jaar nog in 2012 en vanaf 2014 als vicevoorzitter en chef nieuwbouw. Statler en Waldorf. Indrukwekkend. Tien jaar nieuwbouw. In totaal 17 jaar een bestuursfunctie. Dat is sinecure. Ik heb gezien in de rol van chef nieuwbouw hoe je hebt kunnen acteren in een omgeving van stijgende prijzen en (financiële) onzekerheid, gedurende een pandemie, onderwijl de bouw van de kantine “gewoon even doorging”. Ik heb gezien dat je wist wat je wilde met de kantine en hoe mooi het wel niet zou kunnen worden. Hoe mooi het aan het worden werd. Een man met een missie. Ik heb gezien (gelukkig niet als de tegenpartij) hoe je je strak kunt opstellen over afspraken en verantwoordelijkheden. Rotsvast en duidelijk. Professioneel ook. Soms ook gewoon ingewikkeld en streng. Uit een goed hart, daarvoor ken ik je ook lang genoeg en persoonlijk. In jouw rol ben ik niet graag de “tegenpartij” die dus aan de ontvangende kant staat.
En wat staat er een resultaat: hier om ons heen. Wat een geweldig pand. Echt absoluut uniek in Den Haag en veel verder. Veel meer dan een kantine. En toch gewoon De Vlonder. En uiteraard, je hebt zeker dit niet alleen gedaan, een enorm team heeft het gedaan, met jou. Alleen, nu en hier, gaat het even over jou. De harde onderhandelingen, het armpjedrukken bij dreigende schuivende afspraken en langere levertijden en of hogere kosten: ik ben oprecht onder de indruk hoe je dat ogenschijnlijk moeiteloos, maar ik weet met aardig wat inzet, bleef doen. Met een scherpe penningmeester aan je zijde.

Ook jullie beide heren zwaaien af. Wij als bestuur hebben intern overlegd en ook advies aangevraagd en wij zijn tot de conclusie gekomen dat we jullie allebei graag ook meer willen geven dan deze hopelijk mooie woorden. Gezien jullie werk, gezien de duur én gezien het feit dat jullie allebei al erelid zijn, konden én wilden wij niets anders dan jullie allebei als erevoorzitter voordragen. En, voor de detaillist onder ons. De enige die dit nu is, is Hans Broers. Een oplettend bestuurslid (Linda) viel op, dat met deze voordracht er wederom een Hans en Broers deze mooie titel krijgen. En dan komen we toch weer terug bij Statler en Waldorf. Heren, vanuit ons is dit jullie echt gegund en ik hoop en ga er vanuit dat de aanwezigen ons hier in ondersteunen.

Ok. Dan nu toch ook nog echt even kort het bestuursbeleid. Een nieuw bestuur is aangetreden. We nemen het stokje van deze mastodonten over. Met plezier, met energie: we hebben er zin in. We treden aan in een periode waarin best veel dingen goed zijn. Een prachtig pand, de club 100 jaar, 1, 2 én 3 in de Overgangsklasse. Een mooie selectie, met pit en durf en ook gewoon goede en lieve mensen, die de kleintjes trainen, fluiten en meedoen. En een feestje kunnen bouwen. Met een staf die echt z’n draai gevonden heeft en die van ons het vertrouwen en de verbinding heeft om hun werk te doen. We zijn trots op hoe het gaat, passend binnen wat Achilles is. Een mooi eindfeest, een prachtige dag vorige week, een giga-kangoeroe dag. Schoolkorfbal is gewoon weer terug volgend jaar, er wordt stevig geflyerd in de buurt voor nieuwe leden. En ook de ongenaakbare broodjes (acht kilo hete kip ging er vorige zaterdag doorheen! En het broodje bal… wat een feest om te eten). Heerlijk, ik ben echt onder de indruk wat er eigenlijk “zo maar ogenschijnlijk even loopt”. Ook dat is Achilles voor ons. Het wordt gezien!

Achilles is korfballend voor ons een club van samen, meer dan een club. Van cohesie. Een club waar je mag zijn wie je bent, of wie je wilt worden. Waar je welkom bent. “Where everybody knows your name, and they’re always glad you came”. Persoonlijke flashback: ik weet nog dat ik als zevenjarig mannetje onder die poort doorliep met m’n korfbaltasje (ik woonde bij de Vliermeent). Ik wist niet precies hoe het weekend ging zijn, maar ik wist wel dat ik daar aan de andere kant van die poort het naar mijn zin ging hebben. Lekker korfballen, hopelijk goed winnen, beetje schieten, het eerste kijken (toen nog met Harald en z’n grote kniebrace. En later ook met Frits en z’n schot uit de heup). Jan de Wolff was in die periode voorzitter. Vanuit dit samen, het gevoel van verbondenheid, ontstaat voor ons de ruimte voor prestatie. Voor goed korfbal, voor schitteren. Voor knallen, voor excelleren. Ik vind dat de selectie heeft laten zien wat we bedoelen. Ik vind het knap wat er staat. Kan er dan meer? Altijd kan er meer en daar gaan we ook voor. Ik wil wel dat we de club zijn en blijven die we zijn. En dat is prestatie mét en vanuit cohesie, in de hele club van laag tot hoog. Verbinding. Samen. Waar we elkaar kennen omdat we elkaar ontmoeten, training geven aan elkaar. Elkaar beter willen maken.

Gaat dan alles goed? Nee. We zien ook zaken die echt aandacht behoeven. Commissies die écht onderbemand/-vrouwd zijn. De TC, Sponsorcommissie. En ook de doe-kracht. We hebben veel energie voor het praten over plannen en voor adviezen over wat er kan of zou moeten. Dat is geweldig, wat we ook nodig hebben is doe-kracht. Meer vrijwilligers die een stapje naar voren doen. Het kan, echt, en we willen zo graag dat het lukt. Taakie inrichten gaat dat niet oplossen. Dat is een tool, een app. Het gaat om dat we allemaal beseffen dat we echt iets heel moois hebben en dat we samen dat mooi kunnen houden. Met méér mensen dat mooi moeten maken. Het zand moet niet tussen de vingers wegglippen.

Wat we ook zien is dat korfbal in de Haagsche regio terugloopt. De status van de Eibers, doet mij pijn. Ja het is ook een concurrent. Maar ik heb de laatste Binnenhofcub (ja, ik noem het nog zo) toch maar ook m’n jongste van zeven meegenomen (die vond het geweldig overigens!) om de sfeâh te proeven (en wat een wedstrijd was het, met een overtime in de laatste seconde en daarna de golden goal van KVS). Smullen. Het schoolkorfbal, het flyeren, het aantrekken en werven van nieuwe Achilliaantjes in de F’jes en E’tjes. Het is zo hard nodig. En van daaruit doorgroeien steeds een letter terug in het alfabet. Het kannibaliseren van elkaar om spelers over en weer te krijgen? Ik zie het als een zero-sum game. Ja, ik wil altijd winnen van andere Haagsche clubs en voel soms ook wat gezonde concurrentie. Maar bovenal, het is zijn ook gewoon prachtige clubs met ook mooie mensen. We zijn samen korfbal en we hebben er niets aan, maar dan ook niets als dat samen minder wordt. Dus aandacht voor nieuwe spelers, dat koesteren, ze goed opleiden, goed trainen, korfbalvaardigheden bijbrengen, spelpatronen leren. Leren korfballen en vervolgens vanuit dit cohesie en samenzijn, kunnen schitteren en presteren. Excelleren. Het kan. Ik was er als supportertje bij in 1992, stond ik keihard te juichen voor mijn broer.

Wij als bestuur kijken uit naar onze rol. Snappen in welke periode we instappen; we gaan de uitdaging aan en ook vooral het plezier. We hopen dat wij niet “het bestuur” zijn. Maar gewoon Sten, Roger, Jenny, Rinus, Linda en Vincent zijn en blijven. Wij kunnen het namelijk niet alleen. Wij doen dit met jullie. Ja, wij hebben onze verantwoordelijkheid en onze rol. Die pakken we, daar gaan we voor. We hebben ook een visie en een richting van wat wij denken dat de club is en ook kan zijn en worden. Hier een eerste voorproefje. Ik hoop dat het smaakt naar meer. We zullen luisteren, aanwezig zijn. Hopelijk boeien en binden, zoals een gewaardeerd Achilliaan mij adviseerde vorig weekend. We gaan er voor. Mét jullie.

Dank, namens ons allen hier aan tafel.

Vincent


101e JAV Deel 1 - vrijdag 16 juni 2023 - Agendapunt 10. Beleid Bestuur

Datum 20-06-2023 11:00
Tags