60 jaar lid
hoofdartikel
Afgelopen zondag ben ik 68 geworden. Op zich geen belangwekkende gebeurtenis, al vind ik het wel serieus oud klinken. Maar met die verjaardag ben ik ook 60 jaar lid van Achilles. Nou is dat natuurlijk ook gewoon een kwestie van je contributie blijven betalen en niet bedanken en dus niet een bijzondere prestatie van mij. Ik ben ook lang niet de enige. Eigenlijk zou bij dit soort jubilea de vereniging gecomplimenteerd moeten worden dat ze in staat is gebleken mensen een leven lang aan zich te binden.
Ik heb in die 60 jaren 12 voorzitters zien komen en gaan, Vincent is nummer 13. Het voorzitterschap was in die tijd gedurende 27 jaar in handen van leden van mijn familie maar het ziet er wel naar uit dat die dynastie nu eindelijk definitief aan de zijlijn is beland.
Ik zal niet beweren dat het voorzitterschap er niet toe doet, dat is echt een belangrijke rol in de club, maar een voorzitter kan niets bereiken zonder de vele vrijwilligers die het echte werk doen en de club dragen. Vorige week lazen we een mooi stukje in de Leeuwenkrabbels over hoe de kangoeroes (wat is er eigenlijk met de benaming welpen gebeurd?) iedere zaterdagochtend weer enthousiast in beweging worden gebracht door hun toegewijde leiders. Een club floreert bij de gratie van de inzet van de leden en bij het geloof van de leden dat het de moeite waard is je voor de club in te zetten.
In die zestig jaar dat ik lid ben, is er veel veranderd. En naar mijn oordeel en tot mijn vreugde, de goede kant op. Verdrievoudigd in ledenaantal, één van de grootste stedelijke korfbalclubs van Nederland. In 1964 waren we trots op onze zelfgebouwde kantine met vlonder, in een tijd dat de meeste clubs nog helemaal geen kantine hadden. Die gedachte dat een eigen thuis belangrijk is, hebben we die zestig jaar vastgehouden, maar het paleis dat we nu hebben is op geen enkele manier meer te vergelijken met onze eerste tent. We staan nu veel meer open naar de omgeving, zijn echt een onderdeel van de wijk waarin we veel leden rekruteren, met als voorlopig hoogtepunt de inwoning van de Wijkvereniging van de Vruchtenbuurt.
Maar er blijft natuurlijk wel ruimte voor verbetering… zoals ik eerder schreef, de communicatie over de korfbalverrichtingen van het vlaggenschip is, zeker voor een ploeg in de Hoofdklasse ver onder de maat. Er wordt aan gewerkt, begrijp ik van de voorzitter.
En Overgangsklasse in de zaal klinkt natuurlijk wel aardig maar er zitten nog drie klassen boven, dat kan ook echt beter!
Maar laat ik niet zeuren, het gaat goed met de club, alle reden om ook de komende zestig jaar met vertrouwen tegemoet te zien. Zodat in 2084 één van die kleintjes die nu als kangoeroe over het veld dartelt, weer met tevredenheid kan terugkijken op de dan voorbije jaren.
Steven Broers
| Datum | 28-05-2024 11:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |