HKV Achilles - Meer dan een club

hoofdartikel

[Door: Leon van Dam] Toen ik vorige week het hoofdartikel van Hans las, kwam er weer een vleug weemoed naar boven. Het is dus alweer tien jaar geleden dat we afscheid namen van onze vereniging Ready. De vereniging waar ik (pas) als 11-jarige lid van werd. Korfbal kende ik vroeger van de gymles, maar echt veel indruk maakte dat toen niet op mij. In groep 7 was er een schoololympiade waar basisscholen tegen elkaar streden in verschillende takken van sport. In mijn geheugen gravend was er keus uit voetbal (kon ik niet en was populair), atletiek (echt atletisch was ik vroeger niet) en korfbal.

Er zullen vast en zeker nog meer onderdelen zijn geweest, maar aangezien het 34 jaar geleden is, heb ik het niet helemaal scherp meer. Afijn, ik ben op de één of andere manier bij het onderdeel korfbal terechtgekomen (waarschijnlijk door middel van het wegstrepen van de andere onderdelen). Wat ik verder nog weet is dat wij van de Gelderlandschool de Olympiade wonnen, ik korfbal wel grappig vond en via twee klasgenoten een flyer van Ready kreeg. Even later was ik lid.

Bij Ready begon ik in de P2. Van dat seizoen weet ik alleen nog dat ik twee keer in één wedstrijd gescoord heb en dat dat de enige 2 doelpunten waren die ik dat seizoen scoorde. O ja, het was ook nog eens de laatste wedstrijd. Echt puur korfbaltalent had ik vroeger niet, daarom bivakkeerde ik steeds in de laagste ploeg van de leeftijdscategorie.

Gelukkig heb je geen talent nodig om het naar je zin te hebben, want naar mijn zin had ik het. Er waren altijd wel ploeggenoten waar ik na de wedstrijden mee speelde. Ook werden er leuke dingen voor de jeugd georganiseerd, waaronder trainingskampen waar we in de kantine bleven slapen. Verder waren er onder andere spelletjesavonden, Kerstdiners, playbackshows en Sinterklaas voor zowel de gelovigen als de ongelovigen. In de B dronk ik ook mijn eerste biertje, want ja, het mocht toen als je 16 was.

Voor junioren was er ook genoeg te doen en de ploegen waar ik in zat, waren ook steeds meer dan gezellig. De Readyfeesten werden druk bezocht en er ontstonden vriendschappen die nu nog steeds actief zijn. Ook in de junioren bivakkeerde ik in de A4 en de A3 en toen ik naar de senioren ging kwam ik, hoe kan het ook anders, in het 10e terecht. Het 10e was een jong team, waar ik een aantal oud-ploeggenoten uit de A trof en een aantal die ik totaal niet kende. Veelal speelden we met katers, maar dat hield ons niet tegen om de ene na de andere overwinning aan elkaar te rijgen. In dat 10e leerde ik ook Quirina kennen, waar ik toen verkering mee kreeg en inmiddels alweer een tijdje mee samen ben.

In de senioren hoorden de vrijwilligerstaken er gewoon bij. Niet alleen jeugdscheidsrechter, bardienst, coachen, maar ook helpen met de eerder genoemde activiteiten voor de jeugd. Zo heb ik warme herinneringen aan het spelen van Zwarte Piet bij de ongelovigen. Een aantal edities zijn de kinderen blootgesteld aan dingen die toen normaal waren, maar waar we tegenwoordig keihard gecancelled voor zouden worden.

Na het 10e ging ik steeds een beetje hoger spelen en uiteindelijk belandde ik zelfs in de selectie. Er bleek dus toch ergens wat talent verstopt te zitten in mij. De selectiejaren heb ik beleefd als één groot feest. De wedstrijden werden serieus beleefd, maar na de wedstrijden waren er hele lange derde helften die altijd al in de kleedkamers begonnen. Wat er daar allemaal gebeurde laat ik in met midden, maar zo nu en dan stond er iemand in adams kostuum voor een dichte kleedkamerdeur (ook ik ben wel eens de sjaak geweest).

Na mijn selectieperiode ging ik steeds een klasse lager spelen. Inmiddels vader en wat wilde haren minder, speelde ik het laatste jaar van Ready ergens in de breedteklasse in het 5e. Het was een heerlijk team om in te eindigen. Leuke wedstrijden, gezellige avonden, gemengd douchen en leuke barbecues.

Na de samensmelting gingen we met een deel van de ploeg naar Achilles. Een deel van de ploeg ja, want helaas zag niet iedereen de samensmelting zitten. Een aantal gingen naar andere verenigingen zoals ALO en Avanti, helaas waren er ook stoppers bij.

Bij Achilles begonnen we in het 8e en bestond onze ploeg uit louter ex-Ready. Een aantal waren te goed voor het 8ste, een aantal stopten alsnog. Het echte samensmelten begon voor mij na dat seizoen en werd ik steeds meer Achilliaan. Het groene randje blijft, de hechtste korfbalvrienden hebben datzelfde groene randje. Maar dat is niet vreemd, want daar heb ik het langste verleden en de mooiste verhalen mee.

De leuke korfbalverhalen zijn in de tussentijd gelukkig nog steeds niet gestopt, want in ieder team waar ik bij Achilles in zat heb ik het naar mijn zin gehad en heb ik leuke dingen meegemaakt. Dat geldt zeker ook voor het huidige team waar ik in zit. Vanuit de TC is er binnen de teams gevraagd wie er door gaan volgend seizoen en ik ga gewoon door. Gewoon nog een seizoen lekker ballen, gezelligheid en de mogelijkheid om mooie verhalen te creëren (want ik heb ergens nog wel een paar wilde haren over).

Leon

Datum	06-05-2025 11:00
Tags	Hoofdartikel