HKV Achilles - Meer dan een club

Mooie woorden voor Chris en Sten van de voorzitter: We hoefden ook dit keer niet lang na te denken wie de Annie van Deventer Beker in de zak zou mogen steken. Ik heb bij het schrijven getracht om te kijken of ik lang onduidelijk kon houden wie het is; dat gaat niet lukken. Afgelopen Hemelvaart was het weer zover, voor de 40ste keer, een jubileum. Het eenentwintig-toernooi. Van al die aantal keren, weet ik eigenlijk niet wie het anders georganiseerd hebben dan deze twee heren, uiteraard met goede ondersteuning van de KC, de bardiensten van alleman en met het slotwoord van een Zoutendijk; steeds verder de generaties in.

Chris en Sten, jullie zijn hier al jaren een geoliede machine. Het verkrijgen van de aanmeldingen. Het opzetten van de palen (tegenwoordig zelfs de avond er voor), het vormen van de poules, het omroepen, uitslagen bijhouden, het bij de finale de sjeu er inhouden als het scoren achterblijft, heerlijk. Het moeiteloos opruimen van alle palen en ballen als het voorbij is. Alles in totale relaxedheid, met een glimlach en volledig in controle. De hele dag aan de slag om dit prachtige spektakel met al zijn uniekheid mogelijk te maken. Geweldig. Een uniek moment elk jaar weer, voor onze club.

Een bijzonder iets, dat enentwintigen. Iemand, het was Rob Bakker, wist mij zonder dat hij het doorhad een aantal geweldige voorbeelden te geven van wat het eigenlijk is, dat toernooi:

- “Het gevoel dat je bij je pot nog steeds op de nul staat, dat je daar al een beetje wiebelig en gestressed van wordt en dat je dan de Chris (of Sten) lekker neutraal en positief al hoort zeggen “jaaaaaa, over een paar minuten de volgende ronde, ronde 5, met blablablab” dat je dan de rest van de omroep niet meer hoort en dat je dan in lichte paniek schiet, je weet dat dit omgeroepen wordt zo rond de helft van de tien minuten, maar mijn hemel, wat als je op de nul blijft, help!, paniek en dan maar moedig voorwaarts ploetert (de zuiver schietende kennen dit gevoel wellicht niet, maar het leeuwendeel moet dit bekend voorkomen),

- Of het besef dat je kunt winnen van een Korfbal league speler en dat je dan in elk gesprek kunt zeggen “ja das natuurlijk leuk en alles zo’n fantastische korfballer zijn en dat klopt hoor, maar weet je dat ik hem heb verslagen in een rechtstreeks 1-op-1 duel?” En dat je tegelijkertijd ook kunt verliezen van een recreant en in ongeveer gelijke strekking hetzelfde op je broek kunt krijgen maar dan andersom? De uniekheid van het level playingfield van het toernooi. Jij, je maat, de bal, de korf, de wind, zon of juist regen, de tegenstanders. Geen schuilen achter jamaars (en toch probeer je het),

- Het feit dat je als club de hele dag van ’s ochtendsvroeg tot laat in de middag en soms ook tot in de late uurtjes samen bent. Hemelvaartsdag is zijn op de club. Het lachen, grollen, de oe’s en de a’s, de kleintjes die er vol voor gaan en onder zware spanning proberen te presteren, de groten die denken dat ze daar geen last meer van hebben, maar uiteindelijk ook gewoon willen winnen. Maar ook het mekken na het toernooi, de golden exit (niet door iedereen op waarde geschat), het heerlijke eten en het nagenieten in het zonnetje, met een muziekje.

- De oorspronkelijke beker die nog steeds in gebruik is, een echt artefact en archiefkundig object is het geworden, en dat je dan kunt zien “oja verrek, die heeft hem ook nog eens gewonnen toen en toen!”, Ik kan dan putten uit dat mijn schot ergens ooit toch echt wel goed is geweest, maar de respons is dan (terecht), dat is wel heeeeel lang geleden kerel!

- En de laatste, o zo mooi, de frustratie van een prachtig schot van een die zo op de punt van de paal komt (die had natuurlijk gewoon moeten zitten! Onrecht!), en dat de bal vervolgens mega ver weg stuitert, doorrolt en maar doorrolt, dat je tegenstander in jouw ogen er veel te lang over doet om de bal te pakken, lekker terug wandelt, er eens goed voor gaat staan, bal beetje draaien, links rechts kijken, nog een praatje makend (oh, lijkt minuten te duren!!! Laat het ophouden, schiet op!!) en dan het schot, BAM raak. Het mentale aspect van het spelletje en de opzet. Geweldig.

En Peter, zoals ook bij het toernooi gezegd, maar hier nu ook even herhaald, ik vond het Hoofdartikel erg indrukwekkend. De geschiedenis van het toernooi, het verhaal van je vader en van jou en Wouter. Indrukwekkend, ontroerend en ook krachtig, humorvol. Zo uit jouw pen zoals jij dat kan. Het geeft extra lading en diepgang aan een toernooi dat al jaren bestaat en met de club zal blijven bestaan. De Peter Zoutendijk sr. trofee.

Beste Chris en Sten (en ook Peter en de KC), ik kan me dus niet heugen hoe lang jullie dit al organiseren en eerlijk, volgens mij weten jullie het zelf ook niet. Jullie maken deze dag en deze momenten en dit unicum mogelijk. Elke keer weer. Wij vinden dat, zeker ook met het jubileum, maar anders ook, jullie deze beker meer dan verdiend hebben. Gefeliciteerd!

Datum	07-07-2025 18:52
Tags	Bestuur