Hoofdartikel: Samen sterk in een tijd van keuzevrijheid
hoofdartikel
De verkiezingen zijn voorbij, alleen moet nog definitief vastgesteld worden wie de grootste partij is. De dagbladen, de actualiteit rubrieken, de talkshows, de socials buitelen over elkaar heen om ons de betekenis en gevolgen van de uitslag te duiden. De uitslagen van landelijke verkiezingen laten zien hoe Nederland verandert. Waar vroeger ideologie, kerk of zuil bepaalden waar mensen bij hoorden, maken we vandaag vooral individuele keuzes. Burgers zoeken naar maatwerk, autonomie en vrijheid: de vrijheid om zelf te bepalen hoe ze zich verbinden en waaraan ze hun tijd besteden.
Deze ontwikkeling raakt ook het verenigingsleven. De traditionele vereniging is gebouwd op collectieve betrokkenheid. Leden die niet alleen spelen, maar daarnaast ook trainen, training geven, teams leiden, fluiten en bardienst draaien. Dat model staat al langere tijd onder druk, zeker nu steeds meer mensen hun vrije tijd flexibel willen invullen. Lidmaatschap voelt daardoor voor sommigen als een verplichting, terwijl ze juist naarstig op zoek zijn naar betekenis, plezier én persoonlijke ontwikkeling.
Toch biedt deze tijd ook kansen. Het groeiende individualisme vraagt niet om afbraak van de vereniging, maar om vernieuwing van de manier waarop we samen zijn. De korfbalvereniging van nu kan zich ontwikkelen tot een open gemeenschap. Een plek waar leden niet alleen sporten, maar ook ontmoeten, leren en bijdragen ieder op zijn/haar eigen manier.
Die vernieuwing zit hem naar mijn mening in de volgende zaken:
● Van verplichting naar beleving: mensen willen niet ‘moeten meedoen’, maar zich daartoe uitgenodigd voelen;
● Van structuur naar flexibiliteit: geef ruimte voor tijdelijke rollen, projectteams en digitale betrokkenheid;
● Van leden naar gemeenschap: want ook oud-leden, ouders en buurtbewoners kunnen zich verbonden voelen als de vereniging voor hen betekenis biedt.
Hiermee kan een vereniging zich spiegelen aan de tijdgeest die wij terugzien in de uitslag van de verkiezingen: een samenleving vol eigen keuzes, maar ook een groeiende behoefte aan echtheid, rust en verbinding. De uitdaging voor ons allemaal is om het beste van beide werelden te combineren, de kracht van het collectief met de vrijheid van het individu.
Hoe ziet zoiets er dan uit aan de hand van een voorbeeld?
In Nederland geldt sinds 2020 het landelijke rookverbod op sportterreinen als onderdeel van het Nationaal Preventieakkoord. In de JAV van datzelfde jaar is bekrachtigd dat Achilles een rookvrije vereniging is. Roken op of rond de accommodatie valt NIET onder individuele vrijheid. Het bestuur mag en moet dit afbakenen op basis van wetgeving én verenigingswaarden. Daarmee ligt dé uitdaging vooral in communicatie en naleving met respect.
Samen rookvrij – voor elkaar!
Wij zijn als vereniging trots dat wij een rookvrije sportomgeving hebben. Niet omdat het moet, maar omdat wij geloven in een gezonde, veilige en prettige plek voor iedereen die hier sport, speelt of kijkt.
Toch merken wij dat er af en toe nog wordt gerookt binnen de omheining van onze accommodatie. Dat begrijpen wij, oude gewoontes veranderen niet zomaar, maar wij willen elkaar blijven helpen om dit beleid samen waar te maken.
Rookvrij betekent:
● Niet roken binnen de omheining van onze accommodatie, dus ook niet op het terras, balkon en langs de velden;
● Ook niet als er “even niemand kijkt” of als er weinig mensen zijn;
● Wel begrip tonen voor wie nog moeite heeft met stoppen, maar ook respect hebben voor wie rookvrij wil sporten, spelen of recreëren.
Wij vragen daarom iedereen, leden, ouders, bezoekers en vrijwilligers, om elkaar vriendelijk te herinneren aan onze afspraak:
Achilles is een rookvrije vereniging. Voor onze jeugd. Voor onze gezondheid. Voor elkaar.
Want alleen samen zorgen wij ervoor dat rookvrij ook echt de norm wordt.
Hans
| Datum | 04-11-2025 14:00 |
|---|---|
| Tags | Hoofdartikel |